– o pszczółkach i o spokojno- niespokojnej niedzieli

   Miała to być zwykła, spokojna niedziela — określenie miała jest tu jak najbardziej na miejscu.  Po deszczowo-burzowym tygodniu, piękny słoneczny poranek z temperaturą w granicach +20 stopni, śniadanko zrobione i podane, kawka też…. cóż więcej do szczęścia potrzeba.    Przed południem wybraliśmy się do kościoła znajdującego się w pobliskim miasteczku. zamknęliśmy drzwi… klucz do torebki….wsiedliśmy do samochodu i w drogę. Na straży zostały tylko dwa psy.      Po mszy, od razu troszeczkę nagrzeszyliśmy, bo i wypad na lody i jeszcze jakieś zakupy  przy okazji // tyle się ostatnio mówi o zakazie handlu w niedzielę, no ale czasem to mus//  Wracamy, z myślą, że teraz to już tylko obiadek i totalne lenistwo, a tu SZOK….wchodzimy do kuchni, gdzie sobie brzęczy jedna mała pszczółka… nic dziwnego, wszak przed domem ogródek z kwiatami. W pierwszym pokoju kilka brzęczących okazów— jakiś dziwny  niepokój — otwieram następne drzwi, a tam około 200 , albo i więcej brzęczących pszczółek, no a za oknem… ho ho i wcale nie wyglądały jak Maja i Gucio z dobranocki dla dzieci. Cóż było robić?… w takim przypadku wiadomo …telefon do sąsiada // tym bardziej, ze on ma ule i zna się na rzeczy- chyba //. Przyjechał, popatrzył i pojechał, no a pszczółek coraz więcej. Po chwili jednak sąsiad wrócił i to z pustym ulem, postawił go w ogródku, wlał do środka takiej domowej przynęty //cukier+woda // i kazał czekać. Wzięłam się za robienie obiadu, a sąsiad starał się w tym czasie wygonić pszczółki z pokoju, ale skutek był wręcz odwrotny, bo to one wygoniły jego. Oj, zdenerwował się chłopina niemiłosiernie. Wyszedł, wsiadł w samochód i pojechał. Słów jego cytować nie będę…   Ledwie minęło kilka minut, a tu sąsiad wpada  ponownie, a za oknem, cały rój – kilka tysięcy, ale widok… Oblepiły okno od zewnątrz, zaczęły siadać na podstawionym ulu, a nawet do niego wchodzić. Zaraz też  podjechał samochód, patrzę, a tu wysiada gość w stroju prawie jak kosmonauta, z tym, że na głowie miał kapelusz, taki z ochronną siatką , a w dłoniach odpowiedni sprzęt.Trochę komicznie to wszystko wyglądało, ale ważny był rezultat. Większość pszczółek, wraz ze swą królową była już w ulu więc jeszcze troszeczkę odczekali, zapakowali do samochodu i pojechali. Zostały tylko  pojedyncze osobniki, ale pan pszczelarz powiedział, że one same sobie polecą… no i chyba miał rację, bo za oknem cisza, a i w domu spokojnie…można iść spać.   Pszczółki są teraz w ogrodzie u sąsiada, a ja mam obiecane słodkie życie – czyli dostawę miodku… na pewno się przyda.    Och, jak dobrze mieć sąsiada…