Do serca przytul psa – nie wyrzucaj….

Upały upały, tak dzień za dniem. Już zaczynamy na nie narzekać.  My – ludzie, a przecież jako istoty rozumne możemy sobie z nimi radzić, lub  choćby zmniejszać ich dokuczliwość. Pijemy litrami wodę i soki, zajadamy lody, wybieramy sobie jak najbardziej zacienione miejsca. To my, a co ze zwierzętami? Jak one to wytrzymują?. Przecież im też dokucza taki skwar. Czy pamiętamy, że trzeba by naszemu psu postawić dodatkową miskę z wodą i nie koniecznie taką, która stoi potem cały dzień. Czy miska z jedzeniem jest regularnie napełniana?  Mam nadzieję, co tam, jestem przekonana, że ktoś, kto choć odrobinkę kocha zwierzęta o tym wie  i stara się, by jego pupil miał i czuł się jak najlepiej.   A co z tymi , którzy się nie starają i takie zwierzątko jest już niepotrzebne, bo się znudziło, bo brudzi, bo nie ma co z nim zrobić, kiedy się jedzie na wymarzony urlop….. No właśnie…

Pamiętam czwartek Boże Ciało, wracaliśmy samochodem do domu. Po drodze mijaliśmy stojący na poboczu samochód. Przy nim pani z pieskiem na smyczy. Wokoło  rozciągały się tylko łąki. Pomyśleliśmy…. ot, taka duchota, pewnie się zatrzymali odpocząć,  i by psiak pobiegał, no i biegał, bo jak jechaliśmy  na drugi dzień, to psina jeszcze błąkała się, ale już bez smyczy i ślad po samochodzie też zaginął.      A wczoraj – temperatura sporo powyżej trzydzieści stopni, a  do nas przybłąkał się piękny rudy kot, tylko strasznie wychudzony i wymęczony.   odpoczął trochę w cieniu, rozejrzał się i poszedł dalej. Nie znam się na kotach, ale to podobno bardzo inteligentne zwierzęta , a ten prawdopodobnie wracał do domu. Czy dojdzie i co go tam czeka nie wiadomo.

  Przez dwadzieścia lat mieszkałam przy jednej z ważniejszych dróg krajowych. Wierzcie lub nie, ale  nie raz  znalazło  w przydomowym ogródku jakiegoś szczeniaka, czy też małego kociaczka.  Jak to jest? świat się zmienia, coraz to nowe cuda techniki nas zadziwiają , a ludzka mentalność pozostaje taka sama. Jak coś już jest niepotrzebne , to wywieźć, wyrzucić nie tylko z serca, ale i z domu.Potem takie zwierzę  błąka się po okolicy szukając drogi powrotnej. Czasem znajdzie (co wtedy),  czasem po drodze ktoś przygarnie. Sama mam takiego psa, który przyszedł nie wiadomo skąd. jest z nami już ponad dziewięć lat. To przyjaciel,opiekun, towarzysz. Nie ma takiej ceny, za jaką ktokolwiek z domowników by go oddał , mimo , że jest już bardzo stary. Może nie powinnam, ale dziękuję temu, kto kiedyś zwyczajnie  tego psa wygonił, czy też wywiózł, a nie bezczelnie przywiązał  gdzieś w lesie do drzewa, bo i takie przypadki się zdarzają.

Dziś odrobinkę chłodniejszy dzień, ale upały znowu wracają… proszę nie zapominajmy o naszych czworonożnych przyjaciołach…  też mają swoje pragnienia i też chcą żyć.