Pamięci Tej co odeszła i tego, co do mnie nie ma prawa powrócić .

 W niedzielę wieczorem  przeczytałam , że odeszła od nas niezwykła kobieta – KAŚKA Markiewicz (najbardziej lubiła, gdy tak właśnie się do niej zwracano) , uczestniczka TheVoice of Poland. Pewnie każdy już to oglądał, ale przypomnijmy sobie jeszcze raz .

 Po tej niedzielnej wiadomości, coś we mnie pękło, gdzieś w środku pojawił się taki  prywatny ból, a nawet złość. Jak to jest, że o  trudnych tematach dyskutuje się właśnie w tak ciężkich  chwilach.  Mówi się dużo o profilaktyce, o badaniach, nawet  pani Jolanta Kwaśniewska  zabrała w tym temacie głos, namawiając panie do badań kontrolnych.  Znajomy , na jednym z portali społecznościowych przytoczył słowa KAŚKI , chyba  z ostatniego jej wywiadu  – ,, życie warto doceniać wcześniej  i dbać o to, by trwało jak najdłużej”.   Tak, to wszystko prawda, tylko,  co zrobić , gdy jest się matką  samotnie wychowującą kilkoro dzieci ( najmłodsze wówczas niespełna trzy latka ), a  choroba w przeciągu pół roku , zrobi w człowieku takie spustoszenie, że na trzecie piętro wchodzi się z dwoma przerwami na odpoczynek,  gdy w ręku trzyma się wynik brzmiący jak wyrok ; NOWOTWÓR ZŁOŚLIWY.     To co się wtedy dzieje w człowieku , jest wręcz nie do opisania . Wiedzieć , że się umiera, że trzeba o tym powiedzieć najbliższym, że trzeba zrozumieć  i wybrać – pogodzić się , czy walczyć. Chyba największemu wrogowi  nie życzę , by musiał się o tym przekonać na własnej skórze.

Szpitale , operacje , a potem  leczenie, leczenie , leczenie.  Dlaczego żyję , będąc na zupełnie straconej pozycji?  Sama tego  nie wiem, mój lekarz prowadzący  też chyba nie bardzo wie . Być może właśnie  spełnia się to moje największe marzenie ( miałam ich wtedy tyle) . Co będzie , gdy się spełni do końca?  Lepiej nie pytajcie. Odpowiedź  znam  tylko ja, dwie najbliższe mi osoby , no a przede wszystkim Ten,  w którego wierzę.

Dostałam szansę , dlatego też może troszeczkę inaczej podchodzę do codzienności, już wiem jak cienka jest linia oddzielająca życie i śmierć i jak łatwo można ją przekroczyć.  Nawet nie wyobrażacie sobie , jaka to radość , gdy  wstaje się rano i do twarzy w lustrze można powiedzieć – Cześć, jest ok, przed tobą nowy dzień .  zobacz, znowu przyszła wiosna. Możesz cieszyć się  śpiewem ptaków, barwami kwiatów, możesz cieszyć się życiem .

  Oby, tych wiosen  było jak najwięcej, bo jeszcze tyle tych maleńkich marzeń do spełnienia.