Jeszcze o służbie zdrowia, choć nie tylko….

Pierwsze w tym roku spotkanie  z naszą służbą zdrowia mam już za sobą. Leki na receptę, bez których moje funkcjonowanie pewnie byłoby  już niemożliwe, kończyły się, zatem…. mus był.  Wiadomo, że najpierw trzeba było się upewnić, czy przychodnia otwarta. Tu  jednak bez problemu, gabinety i lekarze czekają. Trzeba się jeszcze tylko zarejestrować, bo chorych jak wiadomo wszędzie dużo, za dużo, ale i to się udało. Dodam tylko, że znajomy,  trzymał dla mnie kolejkę od szóstej  rano, gdzie przychodnia otwiera swoje drzwi przed ósmą. Zimno, wietrznie, starsi ludzie po dwie, trzy godziny przed budynkiem, no ale przecież zima i „sorry,ale taki mamy klimat”. U pani doktor za to jak zwykle przyjemnie i prawie rodzinnie, wszak ta sama od dwunastu lat. Z pozytywniejszym  nastawieniem, z zapasem leków i recept na przyszły miesiąc, od razu człowiek może nie zdrowszy, ale na pewno spokojniejszy, że nie musi leczyć się sam, bo jak wiadomo….

  Polacy uwielbiają samoleczenie. Jesteśmy bodajże w czołówce w przyjmowaniu leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych, zwłaszcza, tych reklamowanych w telewizji, tych, co to potrafią zdziałać cuda.  Wszystko w porządku, gdy jeżeli choć czytamy ulotki i się do nich dostosowujemy. Często jednak zdarza się tak, że gdy ból nie ustępuje,bierzemy następną i następną. Łatwo wtedy przedawkować, skutkiem czego może być zatrucie organizmu, a w cięższych przypadkach, może nawet dojść do uszkodzenia wątroby, czy innych narządów.

  Na koniec jeszcze mały (no może, nie taki mały) paradoks.  Otóż, mąż, wiozący rodzącą żonę do  szpitala, nie mógł wjechać na jego teren, ponieważ nie miał 3 zł na bilet.  Pomimo tłumaczeń, że żona właśnie zaczyna rodzić i że w pośpiechu zabrali tylko najpotrzebniejsze rzeczy (a nie były to pieniądze),sumiennie wykonujący swe obowiązki portier odmówił podniesienia szlabanu. Zachowanie portiera wstrząsnęło  nie tylko mężczyzną, ludźmi z miasteczka i okolic, ale  i dyrekcją szpitala, która to przeprosiła i całą odpowiedzialność wzięła na siebie, choć firma, która zatrudnia pracowników portierni, to firma z zewnątrz. Dobrze, że choć finał był na plus  i  urodziło się zdrowe dziecko, a małżonkowie zostali szczęśliwymi rodzicami, choć pewnie  niesmak pozostał…. a wszystko przez tę nadgorliwość.